januari 2020 | Van welvaart naar welzijn

Is het doordat ik op 1 januari zestig werd, of door het nieuwe decennium? Ik mijmerde over het continue streven naar meer welvaart in Nederland. Welvaart in enge zin drukken we uit in geldwaarde, het Bruto Binnenlands Product. Dit bedrag geeft aan in hoeverre wij, met onze koopkracht, in onze behoeften aan schaarse middelen kunnen voorzien.  Helaas is onze economie en politiek hier nog steeds op gebaseerd.

We kennen ook een ruimere definitie, waarbij de behoefte aan vrije tijd en gezond leefmilieu meetelt. En juist aan dat laatste draagt openbaar vervoer bij. In de steeds dichter bebouwde steden zorgt het openbaar vervoer voor een veiliger, schoner leefmilieu. In landelijke gebieden kan iedereen zich kan blijven verplaatsen en meedoen in het maatschappelijk en sociaal verkeer.

“Ik verwacht meer aandacht voor ov, als voorwaarde voor een inclusieve samenleving.”

Wanneer we ook andere behoeften van mensen meenemen, die niets te maken hebben met schaarse middelen en niet te koop zijn, spreken we van welzijn. Dit zijn behoeften als liefde of geluksgevoel of gewoon het gevoel er te mogen zijn en gezien te worden door anderen. Omdat mensen niet altijd logisch, en conform de economische principes handelen, is er zeker wat voor te zeggen om deze behoeften serieus te nemen. Mensen zijn immers van nature sociale groepsdieren. Het streven naar welzijn, ook voor de groep, past daar goed bij.

Dat goed openbaar vervoer dus kan bijdragen aan welvaart, maar juist ook aan het welzijn van mensen is voor mij evident. Ik verwacht meer aandacht voor openbaar vervoer, als voorwaarde voor een inclusieve samenleving, waarin iedereen meedoet. Laten we daarop anticiperen en onze plannen klaarleggen.

Corina de Jongh
dejongh@railforum.nl